Nogal wat christenen hebben er moeite mee om nieuwe spiritualiteit serieus te nemen. Zij zien er niet meer in dan esoterie voor ik-gerichte vaagneuzen. Hebben zij een punt? Maar hoe concreet is het christelijk geloof zelf eigenlijk? In Volzin verdedigde ik de stelling: “Nieuwe spirituelen zijn minder zweverig en minder vrijblijvend dan mainstream christenen.”